'We leven samen mee'.

Sinds de tweede wereldoorlog heeft Nederland niet eerder zulke heftige maatregelen moeten nemen om een noodtoestand te voorkomen. Het COVID-19 virus kwam eind december over vanuit China naar Europa. Enkele weken geleden was de eerste Corona besmetting in Nederland een feit. En vandaag is dat aantal opgelopen tot 1135. Waarschijnlijk ligt het werkelijke aantal fors hoger.

‘Dear Evan Hansen’

Drie weken geleden was ik in New York, Broadway, The Music Box Theatre bij de voorstelling ‘Dear Evan Hansen’.

14 graden, een licht zonnetje, een halve liter cola. En mensen, ontzettend veel mensen. Times Square in New York wordt gezien als het kloppend hart van de USA, zo niet de wereld. Ik weet nog dat ik me de eerste 20 minuten op Times Square als verlamd voelde. Wat maakte deze prikkels indruk. Wat waren er veel (verschillende) mensen. Wat was dit voor gekkigheid.

Het witte huis

Mijn vriend en ik kwam vanuit Washington in New York aan. We bezochten daar eerder al het Capitool en, jawel, het witte huis. Na veel geregel waren we daar uiteindelijk op uitnodiging van een vrouwelijke senator. Uit vaderlandsliefde regelde zij maar al te graag dat wij daar een bezoek konden brengen. Het was groots. Niet het huis op zich maar het moment daar. Het witte huis, het huis van de commander in chief van de United States of America, het decor van vele films en van een van onze favoriete Netflix-series; House of Cards.

In mijn eerdere reizen naar Amerika viel mij al op, dat iedereen je begroet, vriendelijkheid een normale zaak van de wereld is en de mensen echt verenigd lijken te zijn. Het is zo anders als hier in Nederland. Niet beter of slechter maar anders. In deze tijd lijkt alles anders, de restaurants en cafés zijn gesloten, winkels sluiten, scholen zijn dicht, het openbaar vervoer is leeg, er wordt gehamsterd in de supermarkten en we lijken verenigd.

Honden worden uitgelaten

Is het je opgevallen dat op verschillende plekken in Nederland de zorgmedewerkers worden gewaardeerd, mensen spontaan voor vreemden boodschappen doen en kinderen worden opgevangen voor werkende ouders? Restaurants brengen spontaan hun overtollige voorraad naar ouderen, honden worden uitgelaten en we helpen elkaar als het even niet lukt. Ook al is het nu nodig, ik word er toch warm van. We leven samen mee. We leven samen. Samenleving.

Misschien is de uitbraak van dit virus in staat om ons te verenigen. Om ons, net als in Amerika, te laten helpen waar het kan. Om ons te laten hopen op het beste, ons te houden aan de maatregelen en wat te doen voor een ander als het nodig is. In de supermarkt hoorde ik net twee kids aan een wat oudere dame vragen of ze haar met iets konden helpen. Dat is groots. Net als Times Square was ik even verlamd, wat maakte dit indruk. Wat is dit mooi. Dear Evan Hansen gaat over een jongen met een sociale angststoornis die een leugen verteld om zich relevant te voelen, om gezien te worden. Dit verhaal is prachtig gelaagd en heeft ons beiden ontroerd. Jij bent nu relevant, jouw gezondheid is relevant, het land is relevant. Laat dit moment voor ons allemaal een moment zijn om weer samen te gaan leven en te zorgen dat we deze bereidheid tot samenwerking blijven volhouden. Tot het virus is gestopt en tot ver daarna. Samen is zoveel meer dan alleen.

Wij schorten onze trainingen en opleidingen op tot en met 6 april. Vanaf dan besluiten we met elkaar hoe we de lessen en trainingen gaan plannen. Waar wij kunnen bijdragen aan het voorkomen van de overbelasting van ons zorgsysteem voelen we het als onze taak om dit te doen. Samen is zoveel meer dan alleen.

Kevin Nagtzaam